Ik ben opgehouden met facebook. Zeker had ik er paar hele leuke contacten, maar ik had allang problemen met de manier waarop iemand hier wordt voorgesteld. Het zogenaamde “face” is helemaal geen gezicht. Facebook wordt door de meeste mensen ook opgevat als een soort café waar je niet op je woorden hoeft te letten, maar er lustig op los kan memmen in het volste vertrouwen dat morgen alles anders is. Dat mag niet van facebook. Alles wat je zegt, zelfs al heb je het nog weten te corrigeren, blijft bestaan tot in alle eeuwigheid, amen, en blijft aan je hangen. Je geboortejaar wordt weergegeven en of je maar even de “gaten” tussen dat moment en nu wil opvullen, zodat je hele leven door facebook wordt omvat.
Alsof dat program in staat is een autobiografie te zijn. Lees er eens een en je ziet onmiddellijk dat het niet mogelijk is. Ik heb mij op deze blog, in de “Intro” van “De losbladige laurier”, in “De rollende er“, op een aantal links van “De losbladige laurier” proberen kenbaar te maken. Dat dit op zoveel pagina’s gebeurde laat zien hoe moeilijk zo iets is. Wie kent zichzelf? Ik ben een schrijver en het eerste wat een schrijver moet doen, voordat hij anderen gaat beschrijven, is zichzelf leren kennen. Ik ben niet in staat om “even” de vakjes van Facebook in te vullen en het gevoel te hebben dat “men” met mij heeft kennisgemaakt. (Nog afgezien van het feit dat dat invullen door de opbouw van de vakjes vaak onzin oplevert.) Ik wil werken aan mijn autobiografie, in alle opzichten op mijn manier, zeker ook wat de vorm betreft.
Vaar wel feesboek
31 zaterdag dec 2011
Posted autobiografie, faceboek
in